Twee jaar ziek zijn bezorgde me een kans die achteraf heel nuttig is gebleken

Tijdens mijn schooltijd knipte ik op zondagochtend prachtige rode rozen bij een rozenkwekerij in Bleiswijk. Onder leiding van rozenbaas Theo leerde ik hier hoe je rozen knipt, wat werkethos is en zag ik voor het eerst hoe je een bedrijf runt (“we verplaatsen de waterbank maximaal 3 keer want dat scheelt tijd waarin mensen lopen”). Voor mij als scholier betekende het ook vooral enorm vroeg mijn bed uit op zondag (en ja, ook na het stappen). Ondanks dat de wekker vroeg afging ging ik doorgaans met veel plezier van start om zeven uur ’s ochtends in een lekker ruikende, warme kas.

Cursus voor een Excelgekkie

Helaas kreeg ik in de 4e klas van het VWO vrij stevig de ziekte van Pfeiffer. Dat betekende bijna een jaar lang heel weinig lessen volgen en in het weekend geen rozen meer knippen. Toen ik na een jaar weer wat conditie kreeg begon ik op school weer meer uren op te bouwen, kwam mijn toenmalige rozenbaas met een idee. “Edwin, jij bent toch handig met Excel?” Hij nam mij mee naar een cursus Excel voor gevorderden, en dat heeft veel profijt gebracht (nog steeds!). Zonder enige ervaring heb ik onder zijn leiding de totstandkoming van salarisstroken geautomatiseerd en een duurzaamheidscertificering binnengehaald voor de rozenkwekerij.

Schrijver gezocht

Helaas kwam er slecht nieuws van Theo, of misschien ook niet helemaal … Hij vertelde dat hij ging stoppen met het bedrijf en wilde een ander bedrijf starten. Ook een rozenkwekerij, maar veel groter, innovatiever en duurzamer. Theo was een visionair. Alleen had hij eerst wat hulp nodig voor het schrijven van het bedrijfsplan, want er moest eerst nog een financiering opgehaald worden bij de bank. En daarvoor had hij mij nodig.

15 miljoen euro nodig

Samen in het wat stoffige kantoortje van Theo vertelde hij mij alles over zijn plannen voor het nieuwe bedrijf ‘Villa Rosa’. Het werd een rozenkas met ingenieuze systemen, waardoor rozenknippers niet meer liepen maar de rozen naar hen toekwamen. Ook werd er gelijk een installatie toegevoegd die zijn eigen stroom produceerde. En natuurlijk was er door een design bureau een kenmerkend ontwerp voor het bedrijfslogo en de bloemenverpakkingen, wat ook nog ongewoon was in die tijd. Alleen het hoogstandje van de techniek kostte natuurlijk wel de nodige duiten, dus “er moet nog even 15 miljoen opgehaald worden bij de bank”.

Typen met een tic

Dat was een toffe uitdaging voor mij als scholier. Ik zette een tekststructuur op voor het businessplan, waarin we het bedrijf en ook Theo als ondernemer zo goed mogelijk verkochten aan de lezers van de bank. Natuurlijk stak ik ook veel tijd aan het opmaken van het document; ook toen al een tic van me besef ik nu opeens terwijl ik dit zit te typen. Net voordat ik startte met typen heb ik namelijk even wat tekststijlen in dit Word-document goedgezet.

Binnen!

Na de nodige interviews, reviews en wat aanpassingen om tot een definitief plan te komen, liep dit verhaal goed af, maar tegelijkertijd ook niet. Theo kreeg de financiering van de bank zoals hij wilde; de bank was erg positief over het plan. Dat was een ongekende prestatie voor mij als eind VWO-scholier. Helaas ging zo uiteindelijk mijn eerste (en beste) werkgever verkassen richting het Westland. Hiermee sloot ik een mooie periode in mijn vroege carrière af.

Gegund krijgen door een goed plan

Nog steeds gebruik ik graag de kracht van een goed plan om de lezers ervan te overtuigen je iets te gunnen. Ik vind het fantastisch dat ik hiermee veel voor elkaar krijg. Opdrachten gegund krijgen, financiering ophalen en recent ook collega’s werven. Met de juiste tekststructuur, goed lezende tekst met inhoudelijke argumenten en een professionele vormgeving raken lezers overtuigd dat je als bedrijf ze iets te bieden hebt wat ze graag willen. Een goed verhaal levert gewoon een hele grote gunfactor en dat vind ik gewoon mooi om te doen.

PS: meer over Villa Rosa (inmiddels Jan Spek Rozen) vind je hier: https://rozen.com//.